Rośliny owadożerne do domowej uprawy zjednują sobie coraz większą liczbę zwolenników. Ze względu na swój specyficzny sposób odżywiania się fascynują wielu hodowców. Do najpopularniejszych tego typu roślin należą: rosiczka, muchołówka, dzbanecznik i kapturnica.

Najlepiej sprawdzają się one w uprawie prowadzonej w domu. Rośliny owadożerne nie żywią się tylko owadami, są one tylko dodatkiem do ich diety. Głównym pokarmem jest dla nich dwutlenek węgla. Naturalne środowisko, w którym żyją, jest ubogie w składniki odżywcze, dlatego uzupełniają one swoją dietę mięsnym pokarmem. Łapią głównie owady, a także pajęczaki i ślimaki, a nawet drobne kręgowce. Dla wielu z nich naturalnym środowiskiem są tropikalne lasy. 

Rosiczka

Rosiczka jest roślina owadożerną, która z powodzeniem może być uprawiana w domu. Naturalnym środowiskiem rosiczek są kamieniste lub piaszczyste gleby, dlatego uzupełniają swoją dietę innymi zwierzętami, głównie owadami. Liście rośliny pokryte są włoskami, które wydzielają ciecz w formie kropelek, będących zdradliwą substancją, łapiącą nieostrożnego owada. Liście rosiczki zamykają się i wytwarzają enzymy trawienne, które trawią owada przez kilka godzin lub nawet dni. W ten sposób zaopatruje się ona w potrzebne do wzrostu substancje odżywcze. Po strawieniu owada liść się otwiera i jest gotowy do pochwycenia następnej ofiary. Roślina jest zapylana przez owady, ale jej kwiaty, znajdujące się na długich łodyżkach, położone są z daleka od zdradliwych liści. Rosiczki mogą być uprawiane w mieszkaniach, ale muszą mieć stworzone specjalne warunki. Roślina potrzebuje dużej ilości światła i wilgoci oraz ciepła. Najlepszym miejscem dla niej jest południowe okno, a temperatura w tym miejscu powinna sięgać od 18 do 25 stopni Celsjusza. Rosiczka lubi wodę, dlatego doniczka z nią powinna być postawiona na podstawce wypełnionej na wysokość dwu lub trzech centymetrów wodą. Najlepiej podlewać ją wodą destylowaną. Podłożem najkorzystniejszym dla rosiczki jest kwaśny i ubogi w składniki odżywcze torf.  

Dzbanecznik 

Dzbanecznik występuje w środowisku naturalnym w Azji, ale również w Australii i na Madagaskarze. Pomimo wielu gatunków dzbanecznika, większość z nich wymaga stanowiska słonecznego oraz wysokiej wilgotności. Najkorzystniejszym dla tej rośliny jest podłoże kwaśne. Dzbaneczniki nie lubią ostrego światła, raczej preferują je rozproszone. Temperatura najkorzystniejsza dla rośliny nie powinna spadać poniżej 15 stopni Celsjusza. Dzbaneczniki nie tolerują ciągłego przenoszenia w inne miejsce. 

Muchołówka 

Muchołówka pochodzi z Ameryki Północnej, żywi się muchami i pająkami. Roślina zaopatrzona jest we włoski, które pod wpływem dotknięcia owada zamykają się w pułapkę i wytwarzają enzymy trawienne dla posilenia się ofiarą. Jak każda niemal roślina owadożerna lubi wilgotne powietrze i stanowisko słoneczne, najlepiej na południowym oknie. W letnie miesiące można ją wystawiać na zewnątrz. Natomiast zimą powinna mieć zapewnioną temperaturę około 10 stopni Celsjusza. Podlewanie oczywiście deszczówką albo destylowaną wodą, aby utrzymać wilgotność podłoża. Zimą należy je ograniczyć. Muchołówkę sadzimy do kwaśnego torfu pomieszanego z piaskiem w stosunku dwa do jednego. Roślina lubi zraszanie. Dla komfortu muchołówki powinno się ją doświetlać zimą sztucznym światłem. 

Kapturnica 

Kapturnica jest niezwykłą rośliną, posiadającą liście pułapkowe w kształcie lejka lub rurki, które rozszerzając się ku górze tworzą niezwykle efektowny kielich. Roślina lubi lekkie podłoże, które powinno być przygotowane z kwaśnego torfu i piasku. Kapturnica powinna być podlewana wodą destylowaną lub deszczówką na podstawkę. Trzeba jej zapewnić stanowisko słoneczne, ale nie na ostrym słońcu, które może poparzyć jej delikatne liście. W okresie letnim temperatura najkorzystniejsza dla kapturnicy waha się od 20 do 30 stopni Celsjusza, natomiast zimą do 15 stopni.