Rutynowe badania wzroku powinny być wykonywane co najmniej raz na dwa lata, by skutecznie wykluczyć rozwój wady, a nawet zagrażającej życiu choroby. Nie zawsze jednak wiemy, czego tak właściwie spodziewać się podczas podstawowej kontroli wzroku. W zależności od gabinetu i posiadanego sprzętu, zastosowane badania i ich formy mogą się nieco między sobą różnić, dlatego też wiele zależy od tego, do jakiego gabinetu się udasz.

Rutynowe badanie wzroku – czego możesz się spodziewać?

Tablice Snellena – badanie ostrości wzroku

Najczęściej badanie zaczyna się od wykorzystania tablic Snellena, na których pacjenci odczytują litery lub cyfry o zróżnicowanej wielkości. Obecnie metoda ta została unowocześniona, dzięki czemu można z niej w wygodny sposób korzystać z pomocą nowoczesnej technologii, a nawet… pobrać tablice z sieci i przeprowadzić badanie samodzielnie, w domu. To świetna wiadomość, lecz kontrola pod okiem specjalisty da Ci dużo więcej informacji, niż badanie się we własnym zakresie.

Autorefraktometria – badanie wady refrakcji

Jest to badanie struktury oka, które możesz wykonać m.in. w salonie optycznym Manufaktura Wzroku Szczecin, dzięki któremu można wykryć takie nieprawidłowości, jak astygmatyzm, czy też stopień wady sferycznej. Badanie to ma najczęściej charakter orientacyjny, dlatego że na czas jego przeprowadzenia nie da się wyłączyć zdolności akomodacyjnych oczu. Aby się to udało, konieczne jest zastosowanie odpowiednich kropli z zawartością np. atropiny. Często jednak odchodzi się od ich stosowania, ze względu na częściowe (tropikamid) lub całkowite (atropina) porażenie zdolności akomodacyjnej, która może utrzymywać się nawet do kilkunastu dni, powodując nieostre widzenie, a tym samym problemy z prawidłowym funkcjonowaniem w ciągu dnia.

Tonometria – mierzenie ciśnienia w gałce ocznej

Głównym zadaniem tonometrii jest określenie wysokości ciśnienia w gałce ocznej, celem wykluczenia ryzyka chorób takich jak jaskra, w której przypadku ciśnienie znacznie przekracza 21 Hg. Obecnie wykorzystywane są trzy metody wykonywania tonometrii, ze szczególnym naciskiem na metodę nieinwazyjną:

• Tonometria wgłobieniowa – jest ona wykonywana, gdy pacjent znajduje się w pozycji leżącej – urządzenie jest umieszczane pionowo nad rogówką, którą należy przedtem znieczulić. Końcówka tonometru uciska rogówkę i na podstawie oporu, jaki ona stawia urządzeniu, mierzone jest jej ciśnienie. Metoda ta nie jest jednak najbardziej miarodajna, szczególnie u osób bardzo młodych i w podeszłym wieku, ze względu na poziom sztywności rogówki.
• Tonometria aplanacyjna – działa ona na podobnej zasadzie, jak tonometria wgłobieniowa, z tym że nie mierzy się oporu rogówki, lecz stosuję się metodę barwienia łez kroplami fluorescencyjnymi. Końcówka tonometru uciska rogówkę, do momentu uzyskania dwóch półokręgów, przyjmujących kształt litery S. Następnie specjalista mierzy siłę, jaka była potrzebna do uzyskania efektu i na tej podstawie odczytuje ciśnienie gałki ocznej.

• Tonometria impresyjna – jako jedyna jest metodą bezinwazyjną, polegająca na wdmuchnięciu w gałkę oczna sprężonego powietrza o określonej sile, powodującego chwilowe odkształcenie rogówki. Jej przeciwnicy twierdzą jednak, że jest ona najmniej miarodajna, dlatego że wywołuje niekontrolowany odruch obronny. Zalety są jednak niewątpliwe, należy do nich wspomniana już nieinwazyjność, a także brak konieczności stosowania znieczulenia.

Badanie lampą szczelinową

Jest ono częścią standardowej kontroli i umożliwia wykrycie chorób takich jak zwyrodnienie plamki żółtej lub cukrzyca. Polega na wykorzystaniu silnego źródła światła, które może być kierowane bezpośrednio na badany fragment struktury gałki ocznej z wykorzystaniem filtru bezczerwiennego, a nierzadko istnieje możliwość udokumentowania zmian chorobowych dzięki wbudowanemu aparatowi fotograficznemu. Zastosowanie biomikroskopu umożliwia dokładne obejrzenie gałki ocznej, a także zapewnienie odpowiedniego kąta widzenia przestrzennego.