Spawanie to jeden ze specyficznych procesów będących elementem przemysłu budowlanego, którego pełna weryfikacja nie jest możliwa podczas późniejszych kontroli. Choć powierzchowną jakość spawania można dostrzec z łatwością, jakość całego procesu już po jego zakończeniu jest właściwie niemożliwa. Z tego też względu konieczne było wprowadzenie do spawalnictwa norm, które określały by metody kontroli procesu spawalniczego zanim ten zostanie zakończony. Tylko tak możliwe jest uzyskanie jak największej pewności odnośnie bezpieczeństwa i jakości produktu spawanego.
Zwiększona świadomość konieczności zachowywania podwyższonej jakości w spawalnictwie doprowadziła do stworzenia międzynarodowej normy ISO 3484, która stanowi dla wielu firm wyznacznik światowych standardów pracy i swoiste okno na świat w kontekście pozyskiwania klientów zagranicznych oraz sprzedaży własnych produktów na zagranicznych rynkach. Czy jednak ISO 3483 to jedyna możliwa droga certyfikacji w spawalnictwie? Jakie jeszcze wymagania obowiązują lokalnych producentów wyrobów metalowych i stalowych?
Jakie certyfikaty obowiązują w spawalnictwie?
Jedną z podstawowych norm stosowanych w branży spawalniczej, dotyczących kontroli jakości i bezpieczeństwa wyrobów jest uznana norma EN 1090-1. Od 2012 roku wszystkie wyroby metalowe wytwarzane w firmach działających w ramach nadzoru budowlanego muszą być certyfikowane na zgodność z normą EN 1090-1.
Konieczność certyfikacji w branży spawalniczej wynika przede wszystkim z charakteru produkowanych tu produktów – wszelkiego rodzaju konstrukcje stalowe i aluminiowe wykorzystywane w budownictwie i innych gałęziach przemysłu, w przypadku wadliwości, stwarzałyby bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia i życia człowieka. Uzyskanie certyfikatu europejskiego reprezentowanego na produktach znakiem CE jest dowodem na to, że firma działa w zgodzie z Dyrektywą o Wyrobach Budowlanych, a więc ma prawo i pozwolenie na wprowadzenie swoich elementów konstrukcji budowlanych do obrotu na rynkach Unii Europejskiej, w tym także rynku polskim.
Norma ISO 3483 porządkuje kwestie organizacji procesów spawalniczych w przedsiębiorstwie i podobnie jak większość norm z rodziny ISO, skupia się przede wszystkim na systemach zarządzania jakością i bezpieczeństwem produkcji – podaje źródło ze strony firmy DNV GL.
Spawalnictwo to jeden z najrozleglejszych obszarów pod względem zagadnień podlegających kontroli. Producenci, którzy nie są świadomi założeń normy ISO często nie zauważają istoty niektórych procesów w kontekście całego procesu produkcyjnego. Systemy zarządzania sporządzone w zgodzie z ISO 3438 zapobiegają swoistemu niedoinformowaniu, pomagając tym samym wdrożyć w przedsiębiorstwach najlepsze praktyki spawalnicze, które zapewniają wysoką jakość finalnego wyrobu. Certyfikacja w spawalnictwie to świadectwo bezpieczeństwa produktów metalowych zarówno dla producenta, jego klientów, jak i postronnych użytkowników konstrukcji.
Uzyskanie certyfikacji w spawalnictwie – krok po kroku
Podstawą do certyfikacji działalności według normy EN 1090 jest pomyślne przejście przez zatrudnionych w firmie spawaczy odpowiednich egzaminów, przejście kontroli technologii spawania, uzyskanie certyfikacji na normę międzynarodową ISO 3484, która jest zapewnieniem jakości w spawalnictwie oraz wdrożenie i ciągłe nadzorowanie systemu zakładowej kontroli produkcji. Nie trudno więc zauważyć, że obydwie wspomniane normy są od siebie zależne, a uzyskanie certyfikatu według jednej z nich jest już dużym krokiem w kierunku uzyskania pełnej certyfikacji w spawalnictwie.
Wdrożenie norm ISO 3438 i EN 1090 do systemu zarządzania nie zawiera żadnych elementów, które mogłyby zostać postrzeżone z punktu widzenia spawalnictwa jako zbędne. Ze względu na wspomniany wcześniej brak kontroli nad jakością produktu spawanego po zakończeniu procesu spawania, stosowanie sprawdzonego i rzetelnego systemu zarządzania jakością podczas procesu produkcji jest gwarancją uzyskania najwyższej możliwej jakości.
Uzyskanie certyfikacji w spawalnictwie nie jest kwestią skomplikowaną, gdyż firmy spawalnicze działające zgodnie z obowiązującymi przepisami i tak spełniają podstawowe założenia normy ISO 3483 oraz EN 1090. Dodatkowym atutem będzie niewątpliwie posiadany już certyfikat systemu ISO 9001, w przypadku którego wdrożenie wytycznych z norm dotyczących spawalnictwa będzie jedynie kwestią drobnych poprawek systemu.
Logika działań w przypadku wszystkich norm ISO traktujących o zarządzaniu jakością jest taka sama – ISO 3483 ukierunkowuje jedynie działania systemu zarządzania na te procesy spawalnicze, które mają bezpośredni wpływ na wysoką jakość i bezpieczeństwo produktów – dodaje DNV GL.
Przeprowadzenie audytu wewnętrznego kontrolującego stan obecnego systemu zarządzania powinno wyraźnie pokazać które obszary wymagają poprawek i przygotować firmę do certyfikacji w spawalnictwie w czasie krótszym, niż pół roku.
